Search This Blog

22 February 2013

....TEST PACK OH TEST PACK....

"Yu, anu...sing jenengane test kehamilan kuwi neng ndi leh tuku? trus priwe oleh ngomong?" Begitu tiba-tiba sebuah suara menyapaku siang ini di sebuah jalan saat aku mengantar makan siang ke sekolah Sailo (momonganku). Dari jauh aku memang melihat mbak itu tersenyum tapi aku tidak berpikir dia tersenyum padaku. Aku pun cuek saja berjalan melewatinya. Aku yang terburu-buru dikejar waktu, tak menyangka mbak itu akan menarik tanganku.  Aku yang tadinya mau ngomelin dia degan memasang muka galak, jadi tersenyum mendengar logat ngomong dan mimik culun-nya. Pikirku tadi, enak saja main tarik tangan orang. Sambil lalu aku menjawab," kuwi neng Manning apa Watson's kan akeh tho."
"Terke aku tho, Yu...." Rengeknya sambil menarik tanganku lagi.
"Eh, aku telat ini nganterin makan siang Sailo. Tinggal 5 menit lagi,bisa dipecat dengan tidak terhormat aku nanti. Wis ah rana dhewe!" jawabku sambil benar-benar pergi menjauh. Aku memang jarang ngobrol dengan mbak-mbak di bawah rumah. Karena mereka sering rasan-rasan  dan itu yang membuatku ga suka. Aku lebih memilih asyik mendengarkan musik setiap ke pasar atau kemana saja. Atau kalau pun ngobrol seperlunya saja.

Dengan wajah tanpa dosa, dia membuntutiku sampai sekolahnya Sailo. Begitu aku selesai meletakkan lunch box-nya Sailo, dia menggelangdangku menuju Manning. Eh, kampret nih anak, aku membatin lagi. "Emang sapa tho sing meteng? pacaran karo Pakistan tah?" tanyaku sedikit sewot.
"Kancaku sak omah, sak aken. Bocahe ki ora bisa metu, trus aku sing dikongkon. Bocahe iki pacaran karo bocah lanang seka Yuen Long. Trus siki kuwi ceritane sing lanang wis duwe pacar maning. Lha sing iki ya mencak-mencak wong wis telat rong wulan. Wong wedhok ngendi, sing ora lara atine jal?" Dia terus bercerita tanpa aku minta, sambil terus mengapit tanganku. "Sing lanang kuwi wonge terkenal neng pesbuk Yu. Siki sing meteng iki ya kenek kasus utang piutang mbarang." lanjutnya.
"Iki lho photone, trus iki sing meteng kuwi, lah saiki pacare sing lanang kuwi iki..." cerocosnya tiada henti sambil menunjukkan foto mereka satu-satu.
"Sampean iki kok ya gelem dikongkon tuku ngene iki? Ati-ati sampean ya isa kenekan kasus." Aku mengingatkan sambil berusaha melepaskan cengkraman tangannya. Tapi, rupanya dia belum mau melepaskanku.
"Aku mesakke Yu. Eh, aja ngedeni ta Yu. Kasus piye? Wong aku ora melu-melu." Tanyanya mulai ketakutan.
"Lha sampean nek disilihi duit trus bocahe kabur utawa bunuh diri kan ya sampean dhewe sing rugi tho?" jawabku.
" Eh, agih takonke maring pelayane Yu..." pintanya padaku setelah sampai di Manning.
"Lho kok aku tho? sampean kana sing takon."
"Piye leh takon? apa jenengane?"
"Sik tak golekane, aja rame wae." kataku sambil menuju rak obat-obatan. Berhubung Manning dalam renovasi, jadi semua barang tidak pada tempatnya. Entah di mana benda yang sedang kami cari itu.

Dengan tak sabarnya, kemudian mbak ini kembali menggelandangku ke depan kasir sambil berkata," sampean takon wae Yu, ben cepet ketemu."
"Ya wis sampean wae takon." aku balik menyuruhnya. Dengan bahasa kantonis yang patah-patah dia bertanya pada kasir. Ndilalah kersaning ngalah, kasirnya ga begitu ngeh. Terpaksalah aku yang ngomong. Huh....
"She need test pack for pregnancy, where is it?" aku menjelaskan dan bertanya pada pelayan yang dipanggil kasir. Si kasir dengan muka melongo kemudian bilang "sei lah" (mampus, bahasa kasarnya) sebelum menjawab kemudian meminta pelayan menunjukkan pada kami. Aku yang merasa tak enak hati dan malu, menatap atau lebih tepatnya memelototi dengan muka tak bersahabat pada kasir itu. (Kalau ga digituin, biasanya terjadi diskriminasi). Si kasir jadi salah tingkah.

Setelah mendapat apa yang diinginkan, si mbak antri untuk membayar. Aku pun pamit pergi. Mbaknya bilang,"matur nuwun ya Yu, moga-moga gusti Allah membalas kebaikan sampean."
Lhadalah, aku melongo sambil njrunthul ngalih....Duhhhhhh.....


Pesannya : Kalau pacaran hati-hati ya kawan, jangan sampai terjadi hal-hal yang tidak kita inginkan.